Beschikking Geen Loonheffing (BGL) is een handhavingsinstrument voor de Belastingdienst en heef niets met schijnzelfstandigheid te maken, laten we dit dan ook niet invoeren! Ondergetekende was uitgenodigd bij de hoorzitting over de BGL in de Tweede Kamer en heeft bovenstaand standpunt overgebracht.
Het wetsvoorstel BGL is bedoeld om schijnzelfstandigheid te voorkomen, maar is een veelkoppig monster met alleen maar verliezers:
- ZP-ers moeten voor elk nieuwe type opdracht een BGL aanvragen.
- Vraagstelling is zodanig dat er weinig BGL’s zullen worden afgegeven.
- Belastingdienst kan rekenen op honderdduizenden bezwaarprocedures.
- Uiteraard blijven ZP-ers opdrachten uitvoeren zoals ze dat altijd al deden.
- Opdrachtgevers moeten op omslachtige wijze ZP-ers inhuren.
- Opdrachtgevers moeten loonheffing inhouden op de factuur van de ZP-er.
- ZP-er trekt deze loonheffing weer af van zijn inkomstenbelasting. Daarmee is de cirkel rond en wordt er niets opgelost.
- De maatschappij krijgt € 2.500.000.000,- meer uitkeringskosten voor haar kiezen.
Het hele circus is dus voor niets en bovendien bestaat schijnzelfstandigheid niet. Gedwongen zelfstandigheid bestaat wel en dát moet voorkomen worden.
Onze oplossing:
We willen niet alleen commentaar leveren op het wetsvoorstel, graag denken we mee over oplossingen. Oplossingen die naar ons oordeel absoluut mogelijk zijn, maar die wel een manier van denken vereist waarbij bestaande instituties overboord moeten worden gezet, omdenken noem ik dat:
Schaf de VAR af en zet een streep door het wetsvoorstel BGL. Maak naast, of beter tussen, de werknemer en de ondernemer een nieuwe juridisch en fiscaal figuur naast: “De zelfstandig ondernemer”, laten we deze zelfstandig ondernemer ZP-er blijven noemen omdat deze aanduiding al goed is ingeburgerd. Met deze nieuwe juridisch en fiscaal figuur lossen we de alle problemen op die bestaan door het veel te grote grijze gebied tussen ‘werknemer’ en ‘ondernemer’.
De juridische eigenschappen behorende bij deze ZP-er zijn:
- De ZP-er werkt buiten loondienstverband.
- De ZP-er meldt zich aan bij de Belastingdienst als zelfstandig opdrachtnemer middels een Webmodule.
- De Belastingdienst controleert slechts of de ZP-er zich aan de fiscale en sociale spelregels houdt. Maar…. het individu bepaalt zelf in wat voor een contractvorm hij werkt en niet de Belastingdienst (omdenken).
- De ZP-er factureert zijn werkzaamheden aan de opdrachtgever.
- De opdrachtgever betaalt uit op bankrekening van de ZP-er.
De fiscaal-rechterlijke eigenschappen behorend bij deze ZP-er zijn:
- De ZP-er betaalt een voorschot inkomstenbelasting. De garantie voor de Belastingdienst dat zij haar geld krijgt, is een zogenaamde vrijwillige G-rekening bij de bank van de ZP-er (de ZP-rekening).
De sociaal-rechterlijke eigenschappen behordende bij deze ZP-er zijn:
- De overheid maakt een persoonsgebonden vangnet (PGV) mogelijk. Het vangnet is een keuze en bedoeld om via een verzekeraar verzekeringen af te sluiten tegen inkomstenderving, zoals pensioen, ziektewet en eventueel een “broodkas” voor leegloop. Verzekeraars zijn verplicht ZP-ers te accepteren. De keuze voor de ZP-er is: nul of maximaal, maar wel bewust gekozen. Een optie is om bij de lagere inkomensgroepen een PGV-ondergrens in te stellen.
- Indien een ZP-er een hypotheek wil aanvragen kunnen banken voorwaarden stellen aan een PGV. ZP-ers kunnen dan onder normale voorwaarden een hypotheek krijgen.
- Medeverantwoordelijkheid opdrachtgevers: Is dat überhaupt nodig? Een bewijs dat de ZP-er zich heeft geregistreerd zou afdoende moeten zijn. Controleren is de taak van de Belastingdienst.
Als men toch graag wil dat opdrachtgevers medeverantwoordelijkheid dragen (en geen basiswetten wil veranderen) is dit de optie:
Bij het loonstelsel is de GAL-regel (Gezag, Arbeid, Loon) het uitgangspunt. De factor G van Gezag is de doorslaggevende, maar ook meest dubieuze, factor. Een opdrachtgever moet zich realiseren dat een ZP-er geen werknemer is en dat de gezagsregels niet van toepassing zijn. Een ZP-er moet zich natuurlijk wel aan de richtlijnen houden.
Een opdrachtgever legt in een document vast hoe hij met de ZP-ers omgaat, wat de richtlijnen zijn en welke bevoegdheden een ZP-er krijgt. Met dit document gaat de opdrachtgever naar de Belastingdienst en vraagt een “Beschikking Geen Loonheffing voor ZP-ers” aan. Let wel, hier is weer een heel grote factor omdenken aanwezig: niet de ZP-er vraagt een beschikking maar de opdrachtgever. Dat is ook een stuk logischer, want beschikkingen zijn per definitie bedoeld voor de (mogelijk) inhoudingsplichtige.
Dit is ook de oplossing om malafide opdrachtgevers, schijnconstructies en het hele misbruik van ZP-ers te controleren en aan banden te leggen. Het is ook een mogelijkheid voor de Belastingdienst om eenvoudiger handhavend op te treden. De bonafide opdrachtgevers en ZP-ers zijn gevrijwaard van alle risico’s. Daarnaast heeft de ZP-er échte zekerheid, een belangrijk onderdeel van een goed stelsel!
Uiteraard is ons duidelijk dat dit systeem niet van de ene op de andere dag kan worden gerealiseerd. Er zal nog veel onderzoek gedaan moeten worden en nog heel wat moeten worden gepolderd. We zijn er echter van overtuigd dat het uiteindelijk alleen maar voordelen zal opleveren en daarom ook van harte bereid om mee te denken!
