“Ruil twijfel in voor zelfverzekerdheid en zoek de grens van arrogantie op”
Na mijn deelname aan Expeditie Robinson 2017 ben ik anders naar persoonlijk leiderschap en groepsdynamica gaan kijken. Door in het spel onderscheid te maken tussen het speler en mens zijn ontdekte ik een aantal zaken en werd ik door het spel gedwongen om mijn grenzen op te zoeken en te verleggen. Dit leverde mij inzichten op die ik in nu in mijn ondernemerschap inzet. Als we Expeditie Robinson zien als een mini maatschappij is de parallel naar het echte leven makkelijk te leggen. In mijn beleving is het feit dat mensen zichzelf herkennen in het gedrag hoe deelnemers trachten te overleven, het geheim van dit kijkcijferkanon. Ik ben er trots op om deze kennis het komende jaar weer te mogen delen door elke maand een blog te schrijven. In 2019 zal ik per kwartaal een drietal blogs schrijven over een bepaald thema. In het eerste kwartaal van 2019 schrijf ik over het thema “nieuwe kansen”.
Als ondernemer ben ik altijd op zoek naar kansen om daar business uit te halen. In de afgelopen weken heb ik een aantal Nieuwjaarsborrels bezocht, eerlijkheidshalve is dit niet mijn favoriete bezigheid. De meesten ondernemers die ik ken denken daar net zo over, toch kom ik ze altijd op dit soort momenten tegen. Wij als ondernemers weten maar al te goed dat het niet gaan, ons een mogelijk kans op zaken doen ontneemt. Als je het bezoeken van dit soort kakofonieën ziet als een verplichte nummer gaat je dat sowieso niets opleveren. In een wereld waar zien en gezien worden telt, kun je beter vooraf jezelf de vraag stellen met welk doel je die borrel gaat bezoeken. Van er “alleen voor de leuk” zijn, gaat de schoorsteen immers niet roken.
Visitekaartje
Ikzelf neem altijd maximaal twee visitekaartjes mee en neem één persoon in gedachte als doel die ik zeker wil spreken. Deze persoon is vaak iemand waarvan ik twijfel of ik hem wel of niet zal gaan benaderen, maar waarvan ik weet dat het een interessant contact is. Deze twijfel komt vaak voort uit het feit dat ik mezelf kleiner acht dan die bewuste persoon. Ik betrap me er meestal op dat er een belemmerende gedachte is over het feit of die persoon met mij zaken wil doen. Ik hoor je denken; “Een visitekaartje is toch ouderwets en zo 1998”. Klopt! Ik neem deze niet mee om weg te geven, maar als stok achter de deur om over te gaan tot actie, de twijfel de nek om te draaien en op mijn doel af te stappen.
Ik ben klein
Hoe ik dan het gesprek open? Gewoon een simpel hallo met een handdruk, gevolgd door een positieve opmerking hetgeen de ander onlangs gedaan heeft en te vragen hoe dit tot stand gekomen is. Daarna gewoon luisteren naar het antwoord om te horen wat de ander zegt en erop vertrouwen dat jouw woorden voor een passende opmerking vanzelf komen.
Als je daarbij het idee blijft houden en uitstralen van ‘ik ben klein’, dan blijf je ook klein. Geloof me, samen in gesprek gaan over hoe de ander succesvol is zorgt voor een opening. Vergeet vervolgens niet te laten doorschemeren waar jijzelf goed in bent, dan groei je letterlijk samen het gesprek in. Als je iemand vraagt om vijf dingen te noemen wat die persoon goed kan, is dat voor veel mensen lastig. Terwijl we dondersgoed weten wat we kunnen. Drie lukt ons vaak nog wel, vier wordt al een twijfel en vijf is door valse bescheidenheid vaak moeilijk, bijna onmogelijk. In Amerika noemt iemand met zo’n vraag zelfverzekerd, zonder arrogant te zijn met gemak tien dingen op. Wij mogen daar in Nederland wel iets beter in worden.’
Weet waar je goed in bent en waar je kracht zit en zeg regelmatig tegen jezelf; “Ik ben groot en jij bent klein en dat is eerlijk”.
