“Je kijkt naar links en rechts en weet dat blijven staan je sowieso niets brengt”
Na mijn deelname aan Expeditie Robinson 2017 ben ik anders naar persoonlijk leiderschap en groepsdynamica gaan kijken. Door in het spel onderscheid te maken tussen speler en mens zijn, ontdekte ik een aantal zaken en werd ik door het spel gedwongen om mijn grenzen op te zoeken en te verleggen. Dit leverde mij inzichten op die ik nu in mijn ondernemerschap inzet. Als we Expeditie Robinson zien als een mini maatschappij is de parallel naar het echte leven makkelijk te leggen. In mijn beleving is het feit dat mensen zichzelf herkennen in het gedrag hoe deelnemers trachten te overleven, het geheim van dit kijkcijfer kanon. Ik ben er trots op om deze kennis het komende jaar weer te mogen delen door elke maand een blog te schrijven. In 2019 zal ik per kwartaal een drietal blogs schrijven over een bepaald thema. In het eerste kwartaal van 2019 schrijf ik over het thema “nieuwe kansen”.
Veilig naar de overkant
Als ondernemer sta ik regelmatig voor belangrijke beslissingen waarvan ik weet dat deze het verschil kunnen maken. Dit geldt overigens ook in de rol van partner, vader en vriend. Je herkent vast het gevoel van wikken en wegen wanneer je op een spreekwoordelijke kruising staat en de twijfel je bij de strot grijpt. Dit werkt vaak verstikkend en laat je verkrampen. Je weet donders goed dat niet oversteken betekent dat je sowieso hetgeen je als doel hebt niet gaat bereiken. Als je om je heen kijkt zie je op de stoep anderen staan met dezelfde twijfel. Twijfel is de voedingsbodem van wantrouwen en wordt daarbij door allerlei doemscenario’s gevoed.
Zelf luister in dit soort situaties regelmatig naar mijn “gut feeling”, in de volksmond het onderbuik gevoel genoemd. Ik hoor je denken; “Ja, daar heb je er weer zo een die gelooft in sprookjes, je neemt toch een belangrijk besluit op basis van ratio en feiten?” Klopt als een zwerende vinger en uiteraard steek ik niet zomaar als een kip zonder kop de straat over. Ook ik ervaar drempelvrees en wil over een zo laag mogelijke drempel stappen. Mijn verstand is continu in gesprek met mijn gevoel, ik noem dat het “pluis-niet-pluis” effect van ons drie lagen brein. Ik kijk daarbij veel om me heen en merk dat ik goed wil waarnemen wat er allemaal gebeurt met als doel om veilig aan de overkant te komen.
Gevoel
Hoe kun je daarbij jouw drempel verlagen ? Ons brein wil namelijk de makkelijke weg bewandelen en het liefst blijven staan of op de stoep verder lopen. In het ondernemen ben je nooit alleen. Mijn tip is om verbinding met anderen te zoeken die op dezelfde kruising staan. Investeer hierbij in het gezamenlijke vertrouwen door met elkaar in gesprek te gaan hoe je naar de situatie kijkt. Ben daarbij open, eerlijke en nieuwsgierig door elkaar continu met vragen uit te dagen. Vul daarbij niets in voor een ander maar stel die vragen waarvan je soms denkt; “kan ik dat wel maken om te vragen” om daarmee elke aanname weg te nemen en zo het gezamenlijke beeld aan te scherpen.
Als het beeld scherp genoeg is bepaal je wie bereid zijn om samen met jou een aanvaardbaar risico te nemen. Vervolgens breng je in kaart wat er geregeld moet worden om uit te komen op de plek waar je wil zijn. Ik weiger het om daarbij te werken vanuit wantrouwen. Als we eerlijk zijn weten we dat je gevoel durven volgen vaak het meest oplevert, de hamvraag is of jij jouw gevoel daarbij durft te vertrouwen.
Lef is het enkelvoud van leven, koppel emotie aan ratio, vorm een helder beeld van de feitelijke situatie en durf een aanvaardbaar risico aan te gaan.
