Je denkt bij jezelf: ‘‘Hoe red ik me hier in hemelsnaam uit?”
Als voormalig Expeditie Robinson-lid blik ik terug op de uitzendingen van afgelopen weken. Elke donderdagavond geniet ik van de beslommeringen die de huidige expeditieleden mee maken. Het zal jullie niet verbazen dat ik na mijn deelname in 2017 een andere kijk op het programma heb gekregen.
Vorige week vond ik het wegstemmen van Gwenda geen slimme keuze. Ik had haar zeker nog wat langer in het spel willen houden, liefst tot vlak voor de samensmelting. Vlak daarvoor of erna had ik haar ook geditched: na de samensmelting is het tenslotte ieder voor zich. Sterke spelers stem je dan juist weg.
Wanneer kies je voor jezelf?
Deze keuze voor Gwenda was duidelijk een paar dagen te vroeg. Haar leiderschap en haar manier van de groep aansturen had Kamp Onbekend nog heel goed kunnen gebruiken. Ik had verwacht dat boer Jan deze taak van informeel leider een beetje over zou nemen. Boer Jan en Sandra zitten in het nauw, want de jonge garde op kamp onbekend klit samen.
Het eerder zo sterke team onbekend is door de eliminatie van Gwenda gaan verkrampen. Ieder teamlid worstelt met het voorgevoel dat het zomaar de verkeerde kant op kan lopen. Kies je dan voor het collectief of juist voor je eigen hachje? De samensmelting staat immers voor de deur. In deze fase van de strijd is pieken, een tussensprintje maken, belangrijk.
Terwijl King Corry Konings en Johnny Kraaijkamp jr. op Duivelseiland strijden wie er nog in het spel mag blijven, wordt op het eiland van de onbekenden gekronkeld en bekonkeld.
Strategie bepalen om doel te halen
De inzet van eenieder is duidelijk: de samensmelting halen. Wat mij opvalt, is dat de meesten geen tijd voor zichzelf nemen om zaken af te wegen en meerdere scenario’s tegen het licht te houden, maar op het scheiden van de markt hun eigen hachje proberen te redden.
Als een kat in het nauw zie je de teamleden van links naar rechts springen. Sandra kijkt in de camera alsof ze een hert is die in de koplampen van een auto kijkt. Vorige week leek zo op licht aangeschoten wild en stemde ze op Ozzy, terwijl Ozzy vanuit zijn emotie op haar stemde. In mijn ogen getuigt dit er duidelijk van dat beiden geen groter plan hebben bedacht en op het eiland bij de waan van de dag leven. Daarnaast was er afgesproken om allemaal op Gwenda te stemmen.
De tijd nemen en vooruit durven kijken
Is het maken van een groter plan vooraf belangrijk? Ja zeker wel! De incubatietijd van een strategie of plan heeft in het Robinsonspel een aantal dagen tijd nodig om in te dalen. Dit is overigens in het dagelijkse leven ook het geval en dit geldt zowel privé als zakelijk.
Ver vooruit kunnen denken en ver vooruit durven kijken is daarbij essentieel. Wat mij helpt, is om een plan voor mezelf visueel te maken en dit vervolgens vanuit de “helicopter view” te bekijken. Ik heb zo in m’n eentje uren op het strand gezeten en met een houtje in het zand uitgetekend welke denklijnen de anderen zouden kunnen hebben. Natuurlijk blijft dat gissen, maar het levert je zeker een aantal strategieën op.
Het puur feitelijk durven bekijken van een situatie draagt bij aan het zien van openingen en uitwegen. De kunst is om aan het plan vast te houden. Doe je dit niet, dan word jij onderdeel van iemand anders plan.
Laat jezelf niet door emotie leiden, toon lef en zeg tegen jezelf: “Niet kiezen is sowieso verliezen!”
Op naar volgende week donderdag…
P.S. Laat jezelf niet door de emotie leiden, toon lef en zeg tegen jezelf: “Niet kiezen is sowieso verliezen!”.
