Je denkt: “Wat zou de ander van mij denken…?”
Als voormalig Expeditie Robinson-lid blik ik terug op de uitzendingen van afgelopen weken. Elke donderdagavond geniet ik van de beslommeringen die de huidige expeditieleden meemaken. Het zal jullie niet verbazen dat ik na mijn deelname in 2017 een andere kijk op het programma heb gekregen.
Een kleine drie weken en 21 personen geleden begon de expeditie, verdeeld over drie teams van 7. De samensmelting is een feit en de individuele strijd gaat vanaf nu losbarsten.
De strijd gaat beginnen
Op de ochtend na het samensmeltingsdiner komt bij de spelers het besef dat het spel nu echt gaat beginnen. Nadat de leden zich vol hebben gevreten, met te veel suikers, frisdrank, wijn en andere alcoholhoudende sapjes, zorgt dit bij de meesten voor een weeïg gevoel, maagpijn en misselijkheid.
Bij Jody resulteert het voldane gevoel in herinneringen aan thuis, waarin hij met weemoed terugdenkt aan zijn acht maanden zwangere vrouw. Het zorgt bij hem voor een grote donkere zwarte wolk, waarvan hij zelf zegt dat deze snel moet verdwijnen om door te willen gaan in het spel. Het gaat toch niet waar zijn dat Jody de volgende opgever gaat zijn van seizoen 2018? Kom op expeditieleden, je doet aan een spel mee waarin ontbering, gekonkel en kontendraaierij de boventoon voert. Wanneer nemen jullie eindelijk stelling en kiezen jullie ervoor om er echt in te vliegen?
Het kaf van het koren
Het is al jaren bekend dat er na de samensmelting snel een proef volgt, met daarna de eerste oh zo gevreesde eilandraad. Ook dit jaar staat er, zoals verwacht, de “day after” een Robinsonproef op het menu. Net zoals voorgaande jaren is het wederom een proef waarin kracht, snelheid en intelligentie met elkaar gecombineerd zijn.
Na de confrontatie met allerlei luxe zaken tijdens het samensmelten gaat het dus zeker geen gemakkelijke opdracht worden. In combinatie met de gedachten en gevoelens aan thuis wordt het dubbel lastig om het koppie erbij te houden. Robinson vindt het vanaf nu namelijk tijd om de jongens en meisjes van de mannen en de vrouwen te gaan scheiden.
Focus houden
Het startsein wordt gegeven en met argusogen kijk ik naar de tv en beschouw ik het gedrag van de deelnemers. Ik zie dat Jody en Gregory in hun oversteek stukken vergeten mee te nemen naar de puzzelplaats. Steven lacht vervolgens zijn gestuntel weg, maar kiest direct voor zichzelf en herpakt zijn focus. Nienke ziet dat er overal “Piet Mondriaans” gepuzzeld worden en past zelfspraak toe: “Kom op Nienke, focus op jezelf”. Jody ontdekt zijn fout en herstelt deze daarna vlotjes. Gregory, boer Jan en Ozzy blijven klooien: hun aandacht schiet letterlijk alle kanten op.
Ik weet na vorig jaar als geen ander dat je focus verliezen de doodsteek kan zijn voor het winnen van een proef. Ozzy had notabene 3 minuten voorsprong bij het oversteken en begon als eerste aan de puzzel, blijft vervolgens lang steken en is dan eindelijk klaar. De nuchterheid van boer Jan zorgt gelukkig voor de juiste concentratie: ook hij finisht.
Oud-collega Gregory wordt laatste en ontvangt 1 zwarte stem. Omdat hij tot nu toe nauwelijks extra stemmen heeft verzameld, is dit mooi kak voor mijn oud-collega. Een zwarte stem telt namelijk vaak dubbel, omdat het letterlijk wat pijlen van anderen jouw richting op zet. Hopelijk lukt het mijn oud-collega om zichzelf uit deze positie te manoeuvreren. Dominique wint de proef, Loiza wordt 2e en waar Jody een dag geleden nog donkere wolken boven zijn hoofd zag hangen, wordt hij met gemak derde.
Voor jezelf kiezen
De winnaar van de proef krijgt de keuze om met twee anderen naar finalisteneiland te gaan of in haar eentje met één extra stem. Dominique kiest voor de extra stem en daarmee dus duidelijk voor zichzelf. Dit tot grote onvrede van chagrijnige Lauri.
Stijn denkt meteen bij zichzelf: dit is gunstig, wij zijn nu met 6 bekenden tegen 3 onbekenden op dit eiland. Jan wil vervolgens geen kopzorgen en kiest ervoor om verder aan het bamboebed te werken. Jody overweegt om al zijn stemmen in te zetten op Ozzy en daarmee zichzelf vleugellam te maken en volgende keer naar huis gestemd te worden. Ik denk: “Huh, Wat zegt hij nu? Wil hij al zijn stemmen inzetten om zich daarmee bewust te verzwakken en daarmee een volgende makkelijke prooi zijn? WTF.”
Stelling kiezen
Terwijl Robin op finalisteneiland met enige hulp van Dominique bijna alle kampwerkzaamheden in zijn eentje doet, smeden Steven en Gregory samen een complotje tegen Ozzy. De dames van kamp bekend lijken samen te klitten. Er wordt over en weer over elkaar gesproken, Loiza kiest stelling en stelt het feit dat er mensen voor haar spreken ter discussie. De sfeer slaat om en wordt grimmig en grimmiger.
Tot mijn grote verbazing trekt Ozzy zich deze discussie persoonlijk aan en is bang dat anderen nu kwaad over hem gaan denken en spreken. Kom op, Ozzy. Verman je. Het is Robinson wat je speelt. In dit spel ben je speler, teamlid en daarnaast mens, stop met deze drie rollen met elkaar vermengen. Hetgeen je als speler doet is níet wie je als mens bent: zie het los van elkaar.
Moeilijke keuzes
Er zijn veel stemmen in het spel; er is dus speelkapitaal. Heren en damesspelers, ga dit kapitaal potverdorie gebruiken. Toon lef, bepaal een eigen strategie en speel het spel met daadkracht vanuit liefde voor jezelf. Toen ik vorig jaar op de eerste eilandraad onder vuur lag doordat ik was opgevallen als sterke speler, nam ik duidelijk stelling. Ik eindigde namelijk in de samensmelting als 2e en de proef daarna was ik weer “the best” van de rest. Mij naar huis sturen was dus het meest veilig.
Toen ik het complot van Marieke tegen mij ontdekte, weigerde ik het om me als een mak lammetje naar de slachtbank te laten brengen. Ik koos ervoor om al mijn stemmen op te roken en Marieke terug te slaan. Ik kreeg daarbij geen steun van anderen, ook niet van mijn voormalig onbekende maatjes Imke en Carlos. Zij hielden liever hun kapitaal in eigen zak. Met één stem van Soundos en negen van mij verliet Marieke ’s avonds het spel.
Ozzy, wat ben je fysiek nog sterk na bijna drie weken Robinson en wat vind ik het jammer dat jij gevraagd hebt om jou naar huis te stemmen. Met het tonen van een beetje lef had je ver kunnen komen.
Mens versus speler
Voor de goede orde wil je melden dat Marieke en ik samen op goede voet staan en elkaar in het gewone leven als mens respecteren. Ik was er maar wat trots op dat mijn Robinsonmaatje Marieke Elsinga vorige jaar de Televizier Talent Award won. Als mens zou ik namelijk nooit iemand met negen stemmen elimineren, maar als Robinsonspeler ben ik daar tot op de dag van vandaag nog steeds trots op.
De confrontatie opzoeken
Gelukkig eindigde deze donderdag met het feit dat Jody zegt dat hij het spel vanaf nu pas echt leuk vindt worden. Stijn zegt “that’s the game” en is verbaasd dat een speler zelf vraagt om weggestemd te worden. Boer Jan zegt tegen Dominique de legendarische woorden: “Je bent weg en de kinderen maken er een rotzooi van.” Omdat Jody, boer Jan, Steven, Stijn en Robin tenminste aardig voor zichzelf zijn en zo af en toe zorgvuldig de confrontatie opzoeken met zichzelf en anderen, zou ik als daar als bookmaker de komende weken mijn geld op inzetten. Mensen, kies wat vaker vor jezelf. Zonder wrijving immers geen glans…
Op naar volgende week donderdag!
P.S. Je grenzen verkennen en verleggen is belangrijk, ze bewaken een must anders worden zaken grenzeloos.
